Aujourd’hui, le 23 octobre, le plus célèbre journal israélien Haaretz a publié la lettre de Nicolas Aznavour (cofondateur et président du conseil d’administration de la Fondation Aznavour) adressée au président d’Israël.
Nous publions sa lettre ci-dessous en trois langues
Lettre ouverte de Nicolas Aznavour adressée au Président de l’État d’Israël.
Monsieur le Président,
En 2017, avec mon père Charles Aznavour, j’ai eu le plaisir de me rendre en Israël où la Fondation Internationale Raoul Wallenberg (IRWF) a décerné la « Médaille Raoul Wallenberg » à Aïda et Charles Aznavour en votre présence.
Ce prix prestigieux est un gage de reconnaissance à la famille Aznavour, à la mère Knar, au père Misha et à leur fille et fils susmentionnés, qui, pendant les jours sombres de l’occupation nazie en France, ont tendu la main à ceux qui étaient persécutés. Je me souviens que mon père se rappelait comment il avait grandi dans le quartier du Marais à Paris où de nombreux immigrants s’étaient installés côte à côte, dont des réfugiés juifs et arméniens. C’étaient des voisins et des amis proches.
Lorsque la Gestapo a commencé à arrêter des Juifs pour les expulser, l’appartement de mes grands-parents est devenu un abri pour qu’ils se cachent et trouvent un passage sûr. Mes grands-parents savaient qu’ils couraient un danger énorme tous les jours, mais mon père et sa sœur ne l’ont compris que plus tard.
Mes grands-parents avaient fui en France pour échapper au Génocide des Arméniens par l’Empire ottoman dans les années 1920. Leur vie n’a pas toujours été facile à cause de leur pauvreté, de leur méconnaissance du français et de la douleur qu’ils portaient en eux. Lorsque la Seconde Guerre mondiale a éclaté, ils ont réalisé avec consternation que l’Histoire se répétait et ils ont pris de grands risques pour sauver autant de vies que possible.
La médaille que mon père a reçue au nom de notre famille fait partie des objets que nous prévoyons d’exposer prochainement au musée Charles Aznavour à Erevan et d’informer nos visiteurs des horreurs de la Shoah.
Monsieur Reuven Rivlin, depuis le 27 septembre, l’agression militaire de l’Azerbaïdjan s’est déjà transformée en guerre et en tragédie entraînant la mort de centaines, voire de milliers de jeunes hommes, journalistes, civils et enfants. L’armée azerbaïdjanaise utilise de nombreuses armes fabriquées en Israël, notamment des bombes à fragmentation interdites par le droit international, et des drones militaires.
En réponse aux photos publiées par les autorités arméniennes, Amnesty International a publié son rapport en notant en particulier : « Les experts d’Amnesty International Crisis Response ont pu retracer l’emplacement des images dans les quartiers résidentiels de Stépanakert et ont identifié des armes à sous-munitions M095 DPICM de fabrication israélienne tirées par les forces azerbaïdjanaises vers Stepanakert, Shushi, Martakert et d’autres villes. « L’utilisation de bombes à fragmentation en toutes circonstances est interdite par le droit international humanitaire, de sorte que leur utilisation pour attaquer des zones civiles est particulièrement dangereuse et ne fera qu’entraîner de nouveaux morts et blessés », a déclaré Denis Krivosheev, chef par intérim d’Amnesty International pour l’Europe de l’Est et le Centre-Asie. « Les bombes à fragmentation sont par nature des armes aveugles, et leur déploiement dans les zones résidentielles est absolument épouvantable et inacceptable. Alors que les combats continuent de s’intensifier, les civils doivent être protégés et non délibérément ciblés ou mis en danger de manière imprudente. »
En souvenir de mes grands-parents et de mon père, je vous invite, Monsieur le Président, à intervenir pour assurer un moratoire sur la vente de ces armes à l’Azerbaïdjan. Israël, établi par les survivants et descendants de la Shoah, ne peut fermer les yeux ni participer au génocide que l’Azerbaïdjan, avec l’aide du gouvernement turc, se prépare à commettre en Arménie. Ce serait un affront à la mémoire de mes ancêtres qui ont sauvé de nombreuses vies juives pendant la Seconde Guerre mondiale, mais plus encore, donc ce serait un terrible affront à la mémoire des victimes de la Shoah.. Je vous demande de nous aider dans l’intérêt de l’humanité et de la longue amitié entre les Juifs et les Arméniens, de vous tenir debout à nos côtés contre les horreurs de la guerre et de la destruction.
Dans l’annexe de cette lettre, veuillez trouver quelques preuves documentées de l’utilisation des munitions internationalement interdites par les forces armées azerbaïdjanaises.
Je tiens à vous assurer, Monsieur le Président, de ma très haute considération.
Nicolas Aznavour
Cofondateur de la Fondation Aznavour et Président du Conseil d’administration
—
Այսօր՝ հոկտեմբերի 23-ին, իսրայելական ամենահայտնի և հեղինակավոր Haaretz թերթում լույս է տեսել «Ազնավուր» հիմնադրամի համահիմնադիր և Հոգաբարձուների խորհրդի նախագահ Նիկոլա Ազնավուրի նամակը՝ ուղղված Իսրայելի նախագահին։ Նամակին կարող եք ծանոթանալ ստորև։
Հարգելի՛ պարոն Նախագահ,
2017 թ. ես ուղեկցում էի հորս՝ Շառլ Ազնավուրին, Իսրայել կատարած իր այցի ընթացքում։ Հենց այդ այցի ժամանակ էլ Ռաուլ Վալենբերգի միջազգային հիմնադրամը (IRWF) Ձեր ներկայությամբ Շառլ և Աիդա Ազնավուրներին պարգևատրեց «Ռաուլ Վալենբերգի» շքանշանով:
Այս հեղինակավոր մրցանակը Ազնավուր ընտանիքին՝ մորը՝ Քնարին, հորը՝ Միշային, և նրանց վերոհիշյալ դստերն ու որդուն հարգանքի տուրք մատուցելու նշան էր. Ֆրանսիայի նացիստական օկուպացիայի ծանր օրերին նրանք օգնության ձեռք էին մեկնել հետապնդվող բազմաթիվ հրեաների: Շատ լավ եմ հիշում հորս պատմություններն այն մասին, թե ինչպես է նա մեծացել Փարիզի Լը Մարե թաղամասում, որտեղ շատ ներգաղթյալներ կային, այդ թվում` հրեա և հայ փախստականներ: Նրանք հարևաններ էին ու մտերիմ ընկերներ: Երբ գեստապոն սկսեց հրեաների զանգվածային ձերբակալությունները, Միշա և Քնար Ազնավուրների բնակարանը դարձավ նրանց հուսալի ապաստարաններից մեկը, որտեղ կարող էին թաքնվել, որպեսզի փրկվեն արտաքսումից ու սոսկալի մահվանից: Բոլոր այդ օրերին տատիկս ու պապիկս քաջ գիտակցում էին՝ ինչպիսի վտանգ է սպառնում նրանց՝ հրեաներին փրկելու համար։
Իմ տատն ու պապը Ֆրանսիայում էին հաստատվել՝ փրկվելով 1920-ականներին Օսմանյան կայսրության կողմից իրականացված Հայոց ցեղասպանությունից: Նրանց կյանքը ծայրահեղ հոգսաշատ էր՝ աղքատություն, ֆրանսերենի իմացության պակաս, տխուր հուշերի ծանր կապոցներ։ Երբ սկսվեց Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը, նրանք վախով հասկացան, որ պատմությունն ասես կրկնվում է, և առանց վարանելու մեծ ռիսկի դիմեցին՝ փրկելու համար հալածանքի ու մահվան սպառնալիքի առաջ կանգնած մարդկային կյանքեր:
Ազնավուր ընտանիքի անվամբ՝ հորս ստացած այդ շքանշանը ևս նախատեսում ենք ցուցադրել Երևանում կառուցվելիք՝ Շառլ Ազանվուրի թանգարանում, որպեսզի այդ նմուշի միջոցով այցելուներին պատմենք Հոլոքոսթի սարսափների մասին:
Հարգելի՛ պարոն Ռիվլին, սեպտեմբերի 27-ից Ադրբեջանի սանձազերծած ռազմական ագրեսիան արդեն վերածվել է լայնածավալ պատերազմի և ողբերգության, որի արդյունքում զոհվել ու վիրավորվել են հարյուրավոր, եթե ոչ հազարավոր երիտասարդներ, լրագրողներ, քաղաքացիական անձինք ու երեխաներ: Ադրբեջանական բանակն օգտագործում է բազմաթիվ զենքեր, որոնք արտադրվում են Իսրայելում, այդ թվում՝ կասետային ռումբեր, որոնք արգելված են միջազգային օրենքով, և ռազմական անօդաչու թռչող սարքեր:
Արձագանքելով վերոնշյալ փաստերն արձանագրող՝ ՀՀ իշխանությունների կողմից հրապարակված լուսանկարների՝ Amnesty International–ն իր զեկույցում նշել է. «Amnesty International–ի ճգնաժամային արձագանքման փորձագետները կարողացան տեղորոշել կադրերը և պարզել, որ դրանք արվել են Ստեփանակերտի բնակելի թաղամասերում, որոնց վրա կրակ է արձակվել իսրայելական արտադրության M095 DPICM կլաստերային զենքով։ Այս արգելված զինատեսակներով ադրբեջանական զինուժը ռմբակոծել է Ստեփանակերտը, Շուշին, Մարտակերտը և այլ քաղաքներ: «Կլաստերային ռումբերի օգտագործումը ցանկացած պարագայում արգելված է միջազգային օրենքով, իսկ վերջիններիս օգտագործումը քաղաքացիական բնակավայրերի վրա հարձակվելիս հատկապես վտանգավոր է և կհանգեցնի զոհերի ու վիրավորների թվի ավելացմանը»,- ասել է Դենիս Կրիվոշեևը՝ Amnesty International-ի՝ Արևելյան Եվրոպայի և Կենտրոնական Ասիայի տարածաշրջանային ղեկավարը: «Կլաստերային ռումբերն իրենց բնույթով սարսափելի են, և դրանց օգտագործումը բնակելի տարածքներում բացարձակ անընդունելի է: Քանի որ մարտերը շարունակում են թեժանալ, քաղաքացիական անձինք պետք է պաշտպանված լինեն, ոչ թե դիտավորյալ թիրախավորվեն կամ վտանգված լինեն»:
Որպես պապ ու տատիս, հորս հետնորդ՝ դիմում եմ Ձեզ, պարո՛ն Նախագահ, խնդրելով օրենքի ուժով կասեցնել այդ զենքի վաճառքն ու մատակարարումը Ադրբեջանին: Հոլոքոստը վերապրածների և նրանց սերունդների կողմից հիմնադրված Իսրայելը չի կարող աչք փակել կամ մասնակցել ցեղասպանությանը, որն Ադրբեջանը Թուրքիայի կառավարության օգնությամբ պատրաստվում է իրականացնել Հայաստանում: Սա անարգանք կլինի իմ նախնիների հիշատակին, ովքեր Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքում շատ հրեաների կյանքեր են փրկել, բայց և ավելին – սարսափելի վիրավորանք կլինի Հոլոքոստի զոհերի հիշատակին: Ես խնդրում եմ Ձեզ օգնել մեզ՝ հանուն մարդկության և հրեաների ու հայերի միջև երկարատև բարեկամության, կանգնել մեր կողքին՝ պատերազմի և ավերածությունների այս սարսափների դեմ:
Այս նամակի հավելվածում կարող եք տեսնել փաստագրված ապացույցներ Ադրբեջանի զինված ուժերի կողմից միջազգայնորեն արգելված զինամթերքի օգտագործման վերաբերյալ:
Ընդունեք, պարո՛ն Նախագահ, հարգանքիս հավաստիքը։
Նիկոլա Ազնավուր, «Ազնավուր» հիմնադրամի համահիմնադիր և Հոգաբարձուների խորհրդի նախագահ
—
Today, on October 23, the most famous Israeli newspaper Haaretz הארץ published the letter of Nicolas Aznavour (Co-founder and Chairman of the Board of Trustees of the Aznavour Foundation) addressed to the President of Israel. You can see the letter below.
Dear Mr. President,
In 2017, together with my father Charles Aznavour, I had the pleasure to travel to Israel where the International Raoul Wallenberg Foundation (IRWF) bestowed the “Raoul Wallenberg Medal” upon Charles and Aida Aznavour in your presence.
This prestigious award is a token of recognition to the Aznavour family, mother Knar, father Misha and their aforementioned daughter and son, who during the dark days of the Nazi occupation in France, reached-out to those who were persecuted. I remember my father recalling how he grew up in the “Le Marais” district in Paris where many immigrants mingled together, including Jewish and Armenian refugees. They were neighbors and close friends. When the Gestapo was arresting Jews to deport them, my grandparent’s apartment became a shelter for them to hide and find safe passage. My grandparents knew the danger was there every day, but my father and his sister only grasped it later.
My grandparents had fled to France to escape the Armenian Genocide by the Ottoman Empire in the 1920s. Their life was not always easy because of their poverty, lack of knowledge of French and the pain they carried with them. When the Second World War erupted, they realized with dismay that history was repeating itself and they took great risks to save as many lives as they could.
The medal that my father received on behalf of our family is among those objects that we plan to exhibit in Charles Aznavour’s museum in Yerevan soon and inform our visitors about the horrors of the Holocaust.
Mr. Reuven Rivlin, from September 27th the military aggression from Azerbaijan has already turned into a war and a tragedy resulting in deaths of hundreds if not thousands of young men, journalists, civilians and children. The Azerbaijani army is using many weapons, which are made in Israel, including cluster bombs which are prohibited by international law and military drones.
In response to the photos published by Armenian authorities the Amnesty International published their report particularly noting: “Amnesty International’s Crisis Response experts were able to trace the location of the footage to residential areas of Stepanakert, and identified Israeli-made M095 DPICM cluster munitions fired by Azerbaijani forces towards Stepanakert, Shushi, Martakert and other cities. “The use of cluster bombs in any circumstances is banned under international humanitarian law, so their use to attack civilian areas is particularly dangerous and will only lead to further deaths and injuries,” said Denis Krivosheev, Amnesty International’s acting Head of Eastern Europe and Central Asia. “Cluster bombs are inherently indiscriminate weapons, and their deployment in residential areas is absolutely appalling and unacceptable. As fighting continues to escalate, civilians must be protected, not deliberately targeted or recklessly endangered.”
As the descendant of my grandparents and father I am inviting you, Mr. President, to intervene to insure a moratorium on the sale of these weapons to Azerbaijan. Israel, established by the survivors and descendants of the Holocaust, cannot turn a blind eye nor participate in the genocide that Azerbaijan with the aid of the Turkish government is preparing to commit in Armenia. This would be an affront to the memory of my ancestors who saved many Jewish lives during the Second World War but even more, so it would a terrible affront to the memory of the victims of the Holocaust. I am asking you to help us for the sake of humanity and the long lasting friendship between Jews and Armenians to stand with us against the horrors of war and destruction.
In the appendix of this letter, please find some documented proofs of the use of the internationally forbidden munitions by the Azerbaijani armed forces.
I wish to assure you, Mr. President, of my highest consideration.
Nicolas Aznavour
Co-founder and Chairman of Board of Trustees, Aznavour Foundation
Author: Jean Eckian
Ancien journaliste reporter d’images, Jean Eckian devient Directeur Artistique des sociétés discographiques CBS et EMI Pathé-Marconi. Il a par ailleurs réalisé de nombreuses photos de pochettes de disques. Directeur de Production de films publicitaires (Europe 1, Citroën) et réalisateur de films institutionnels et de reportages (Les 90 ans du Fouquet’s, l’Intégration…), il écrit ensuite pour la presse de la Chanson et anime sur MFM les émissions "Les Histoires d’Amour de l’Histoire de France" et un éphéméride du siècle passé en chansons (Alors Raconte). Co-organisateur du disque "Pour toi Arménie" avec Charles Aznavour et Levon Sayan, Jean Eckian est aussi l’auteur du livre "Vous êtes nés le même jour que…" Il écrit aujourd‘hui pour la presse de la communauté arménienne de France et de l’étranger et a créé le Mémorial Mondial du Génocide des Arméniens sur internet.
